ประวัติ

จุดกำเนิด
รูปแบบการปกครองแบบราชาธิปไตยของประเทศไทยได้พัฒนาขึ้นมาตลอด 800 ปี ภายใต้การปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราช โดยกษัตริย์ไทยพระองค์แรกที่สามารถรวบรวมดินแดนจนเป็นปึกแผ่นเป็นอาณาจักรสุโขทัย โดยมีพ่อขุนศรีอินทราทิตย์เป็นปฐมกษัตริย์ แนวคิดการปกครองแบบราชาธิปไตยสมัยแรกเริ่มตั้งอยู่บนพื้นฐานของศาสนาฮินดู (ซึ่งรับเข้ามาจากจักรวรรดิขะแมร์) และหลักความเชื่อแบบพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท ซึ่งแนวคิดแรกนั้นมาจากวรรณะ "กษัตริย์" ของศาสนาฮินดู เนื่องจากกษัตริย์จะได้รับอำนาจมาจากอำนาจทางทหาร ส่วนแนวคิดที่สองมาจากแนวคิด "ธรรมราชา" ของพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท หลังจากที่พระพทุธศาสนาเข้ามาในประเทศไทยในราวคริสต์ศตวรรษที่หก อันเป็นแนวคิดที่ว่ากษัตริย์ควรจะปกครองประชาชนโดยธรรม
ในสมัยกรุงสุโขทัย มีการปกครองแบบพ่อปกครองลูก พระมหากษัตริย์จะมีพระนามขึ้นต้นว่า "พ่อขุน" มีความใกล้ชิดระหว่างกษัตริย์กับประชาชนมาก หลังจากรัชกาลพ่อขุนรามคำแหงมหาราชแล้ว พระมหากษัตริย์สุโขทัยมีพระนามขึ้นต้นว่า "พญา" เพื่อยกฐานะพระมหากษัตริย์ให้สูงขึ้น ในรัชกาลพญาลิไท พระพุทธศาสนาลัทธิลังกาวงศ์ เฟื่องฟูมาก จึงมีแนวคิด ธรรมราชา ตามคติพุทธขึ้นมา ทำให้พระนามขึ้นต้นของพระมหากษัตริย์ตั้งแต่รัชกาลพญาลิไทเรียกว่า "พระมหาธรรมราชา" ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ได้รับคติพราหมณ์มาจากขอม เรียกว่า เทวราชา หรือ สมมติเทพ หมายถึงพระมหากษัตริย์ทรงเป็นเทพมาอวตารเพื่อปกครองมวลมนุษย์ ทำให้ชนชั้นพระมหากษัตริย์มีสิทธิอำนาจมากที่สุดในอาณาจักร และห่างเหินจากชนชั้นประชาชนมากขึ้น คำขึ้นต้นพระนามเรียกว่า "สมเด็จ" หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบอบประชาธิปไตย พระราชอำนาจด้านการปกครองถูกโอนมาเป็นของรัฐบาลพลเรือนและทหาร พระมหากษัตริย์จะทรงใช้พระราชอำนาจผ่านฝ่ายนิติบัญญัติ บริหาร และตุลาการ
[แก้] รายชื่อราชวงศ์ของคนไทยในอดีต
ราชวงศ์หริภุญชัย (กษัตริย์ผู้ครองนครหริภุญไชย)
ราชวงศ์พระร่วง (กรุงสุโขทัย)
ราชวงศ์อู่ทอง หรือ ราชวงศ์เชียงราย (กรุงศรีอยุธยา)
ราชวงศ์สุพรรณภูมิ (กรุงศรีอยุธยา)
ราชวงศ์สุโขทัย (กรุงศรีอยุธยา)
ราชวงศ์ปราสาททอง (กรุงศรีอยุธยา)
ราชวงศ์บ้านพลูหลวง (กรุงศรีอยุธยา)
พระเจ้ากรุงธนบุรี (กรุงธนบุรี)
ราชวงศ์จักรี (กรุงรัตนโกสินทร์)
ราชวงศ์เม็งราย (เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ และ อาณาจักรล้านนา)
ราชวงศ์ทิพย์จักราธิวงศ์ (เจ้าเจ็ดตน) (เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ และ อาณาจักรหัวเมืองฝ่ายเหนือ)